Kees Kleinjan heb ik voor het eerst mogen ontmoeten tijdens een bezoek aan de toenmalige kring Rotterdam van de GOV (Gereformeerde Organisten Vereniging). Het was in de tijd dat het bestuur van de kring Dordrecht in het kader van het ontstaan van de nieuwe vereniging KVOK, toenadering zocht tot kring Rotterdam.
Kees Kleinjan was een trouwe bezoeker van de kring Rotterdam. Een kring met veel trouwe bezoekers. Kees was trouw in alles wat hij deed.
Een kennismaking met Kees Kleinjan die eigenlijk zonder dat te weten al eerder had plaatsgevonden. Al jarenlang bezocht ik de orgelconcerten in Brielle met het fraaie Kamorgel. Ook Kees kwam daar wekelijks met één van de leden van de kring Rotterdam.
Kees Kleinjan kende een arbeidzaam leven. In het toen nog landelijke Barendrecht kwam hij te werken op een kantoor als jongste bediende. Al spoedig ontwikkelde hij initiatieven die bij de ‘baas’ opvielen, waardoor hem meer verantwoordelijkheid ten deel viel.
Samen met andere partners ontstond hieruit zijn eigen administratiekantoor waar hij tot op hoge leeftijd nog enkele dagen per week werkte.
Op jonge leeftijd leerde Kees al orgel spelen. Dat kwam op een onverwacht moment van pas. Tijdens de Tweede Wereldoorlog begon de dienst in de CGK aan de Voordijk te Barendrecht door een bombardement in de buurt veel later. De dienstdoende organist was al naar huis gegaan. De predikant vroeg Kees Kleinjan het orgel te bespelen. Die kans liet Kees als veertienjarige zich niet ontgaan! Het begin van een lange ‘carrière’ als organist.
Het orgel en het bespelen van dit machtige instrument kende de liefde van zijn hart. Kees liet geen kans voorbij gaan om een orgel te bespelen. Dan leefde hij helemaal op!
Na vele jaren in de CGK aan de Voordijk te Barendrecht te hebben gespeeld, werd Kees ook organist in andere kerken van de CGK. Vele tientallen jaren bespeelde hij het Verschueren-orgel in de Nebokerk te Rotterdam-Zuid. In 1969 werd Kees daar benoemd tot vaste organist. In mei 2011 op tachtigjarige leeftijd nam hij afscheid. Al bleef hij als invalorganist beschikbaar.
Kees studeerde naast zijn drukke baan en bereidde zich zorgvuldig voor op de erediensten. Het spel moest goed zijn voorbereid. Hij wist zich een dienstknecht van Zijn Heer en Zaligmaker. Kees hield van stijl en vorm in de diensten. Hij vond het een drogreden dat jonge mensen worden getrokken naar de kerk door de muzikale drempel te verlagen door bijvoorbeeld gebruik te maken van een band.
Hij hield van stoere zang begeleid door een breed klinkend orgel: “Bij Kees kun je zo heerlijk galmen”.
De Lofzang gaande houden, dat was zijn drijfveer in heel zijn leven. Daar heeft Kees een flinke steen aan mogen bijdragen.
Ook is Kees Kleinjan voor veel mensen – vaak onopgemerkt – van betekenis geweest in hun leven om hen te bevestigen waarmee deze personen bezig waren of bezig wilden zijn. Maar ook om ze te schragen! Zowel binnen als buiten de wereld van het orgel.
Tegelijkertijd speelde Kees in veel aangepaste diensten voor verstandelijk gehandicapten. Dat had ook de liefde van zijn hart! Het laten horen van zijn instrument aan kinderen, ja daar genoot Kees van: dan kon hij zo heerlijk ‘glunderend’ kijken naar de gezichtjes van de kinderen die onder de indruk geraakten van het machtige instrument! Een glunderend gezicht van en bij Kees! Dan wist je dat het goed zat en hij genoot! Ook als hij niet zo veel zei…
In later jaren reden wij vele jaren met andere orgelliefhebbers naar de concerten in Brielle. Tijdens de vele autoritten leerden wij elkaar beter kennen. Kees sprak vaak wijze woorden; mild in zijn oordeel; staande voor kwalitatief en goed verzorgd orgelspel. Tijdens de prachtige concerten die bezocht werden, genoot hij van de fraaie muziek!
Kees wist zich verzekerd van de aanwezigheid en nabijheid van zijn Heer en Heiland in zijn leven en dat van zijn gezin. En vanuit dat geloof leefde Kees en musiceerde hij.
Tijdens de druk bezochte dienst van Woord en Gebed in de Nebokerk te Rotterdam klonken naast de door Kees geliefde psalmen en liederen, begeleid op ‘zijn’ orgel door Thea Verhagen, ook deze woorden (gelezen door zijn dochter Els):
GOD RIEP.
De Heer heeft vol liefde Zijn armen geopend
En heeft hem geroepen: “Kind, nu is het tijd
Voor wat je gelovend, volhardend en hopend
Zo graag wou ontvangen: de kroon na de strijd.
Kom binnen, je plaats is bereid en Ik wacht,
Nu mag je ontwaken uit ’t zwart van de nacht”.
Moge deze bede zijn vrouw Gerrie, zijn kinderen en kleinkinderen, maar ook ons bevestigen en schragen.
Namens de afdeling Zuid-Holland, Rien Verwijs.